Չորս տարվա կտրվածքով փորձեցել եմ հասկանալ` ինչ է փոխվել հանքարդյունաբերության, առողջապահության,
գյուղատնտեսության
և
հանրության
իրազեկվածության
ասպարեզում:
Ինչպես
են
արձագանքում
բնապահպանների
բողոքներին
կառավարությունը,
գյուղական
համայնքները,
ֆինանսավորող
միջազգային
կառույցները:
Ինչ
արժեք
ունեն
մասնագիտական
կարծիքները
խոշոր
նախագծերի
թույլատրման
կամ
մերժման
գործում:
Թեղուտում արդեն իսկ կան գետերի ջրերի աղտոտման առկա ապացույցներ, Ամուլսարի գործով
գնդեվազցիները
ունեն
վաճառված
ծիրանի
այգիներ,
Սյունիքի
մարզում
գեղանուշցիները
ըմբոստանում
են
հանուն
սեփական
իրավունքների
և
առողջ
շրջակա
միջավայրում
ապրելու:
Կարծես թե Հայաստանի տարբեր հատվածներ են, բոլորովին իրար հետ կապ չունեցող, սակայն անտեսանելի թելով այս բոլոր համայքները կապված են իրար հետ, շրջակա միջավայրի աղտոտման, գյուղացիների ունեզրկման, էկոարտագաղթի
վտանգներով,
առողջապահական
խնդիրներով
և
սննդային
շղթայով:
Ամուլսարի իրավական գործընթացն անցնում է ճիշտ Թեղուտի անցած ճանապարհը, բողոքը ներկայացվել է Օհուսի համապատասխանության կոմիտե:
Կառավարությունը լսում է հիմնավորված մասնագիտական կարծիքներ, սակայն
դա
էական
ազդեցություն
չի
ունենում
որոշումների
կայացման
վրա:
Դատարաններն
այսուհետ
վարույթ
են
ընդունում
բնապահպանական
գործերով բողոքներ,
սակայն
ըստ
բովանդակության
քննություն
չեն
իրականացնում:
Միջազգային կառույցներն էլ շարունակում են ֆինանսավորոել այնպիսի ծրագրեր,
որոնք
նպաստում
են
Հայաստանի
էկոգաղութացմանը:
Այդպիսի ծրագրեից մեկն էլ Ազատ գետն է, որը ֆինասավորվում է
համաշխարհային բանկի կողմից:
Օգնագործված համացանցային աղբյուրներ.
Նարեկ Սահակյան
No comments
Post a Comment